محققان با هشدارهای خطرناک به آزاد شدن میلیاردها ذره پلاستیکی در اثر داغ شدن غذا با ظروف پلاستیکی در مایکروویو اشاره کردند که می‌تواند عواقب جدی برای سلامتی انسان‌ها به همراه داشته باشد. نتایج تحقیقات دانشگاه نبراسکا لینکلن آمریکا نشان می‌دهد که هنگامی که ظروف پلاستیکی حاوی غذای کودکان در مایکروویو قرار می‌گیرند، هر سانتی‌متر مربع از این ظروف می‌تواند در برخی موارد بیش از دو میلیارد نانوپلاستیک و چهار میلیون میکروپلاستیک را آزاد کند.
در حالی که خطرات بالقوه سلامتی ناشی از بلع این ذرات پلاستیکی ریز هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است، مطالعات نشان داده‌اند که تا ۷۵ درصد از سلول‌های کلیه جنینی کشت شده، تنها پس از دو روز قرار گرفتن در معرض این ذرات، از بین می‌روند.
محققان تأکید دارند که شناخت دقیق تعداد میکرو و نانوپلاستیک‌ها که مصرف می‌کنیم، بسیار حائز اهمیت است. ما اغلب از محتوای کالری، سطح قند و مواد مغذی غذاهای خود آگاهی داریم، اما همان‌طور که به این موارد توجه می‌کنیم، مهم است که از تعداد ذرات پلاستیکی موجود در غذاهایمان نیز آگاهی داشته باشیم.
به گزارش سایت سلامت ۳۶۰، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که درک مقدار میکرو و نانوپلاستیک‌هایی که مصرف می‌کنیم، می‌تواند کلیدی در درک آسیب‌های احتمالی باشد که این ذرات ممکن است ایجاد کنند. تحقیقات متعدد ازجمله مطالعات آنان، ارتباط قوی بین سمیت این ذرات و میزان قرار گرفتن در معرض آنها را نشان می‌دهد.
هرچند نتایج این محققان به عوامل مختلفی مانند نوع ظرف و محتویات آن متفاوت بود، اما یک نکته واضح است: مصرف غذاها و محصولات لبنی حاوی میکرو و نانوپلاستیک‌ها، به ویژه در مایکروویو، می‌تواند برای نوزادان و کودکان نوپایی بالاترین غلظت نسبی این ذرات را به همراه داشته باشد.
همچنین آزمایش‌های شبیه‌سازی‌شده نشان می‌دهد که نگهداری مواد غذایی و نوشیدنی در دمای اتاق یا در یخچال به مدت طولانی می‌تواند منجر به آزادسازی میکرو و نانوپلاستیک‌ها شود. این نتایج نشان می‌دهند که نیازمندیم برای حفظ سلامتی، به توجه به نوع و شیوه ذخیره‌سازی غذاها و اجناس پلاستیکی بپردازیم و بر آثار مصرف این ذرات کوچک در طول دوره‌های طولانی توجه داشته باشیم.
آسیب پذیری بیشتر سلول های کلیه نسبت به سایر سلول ها
محققان بر اساس نتایج تحقیقات خود اظهار کردند که سلول‌های کلیه نسبت به سایر انواع سلول‌ها ممکن است به طور بیشتری در برابر اثرات ناشی از میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها آسیب‌پذیر باشند.
علاوه بر این، واقعیتی که ظروف پلی پروپیلن و کیسه‌های پلی اتیلن حدود ۱۰۰۰ برابر بیشتر از میکروپلاستیک‌ها نانوپلاستیک را آزاد می‌کنند، نگرانی‌هایی را در مورد توانایی این ذرات ریز برای نفوذ به سلول‌ها ایجاد می‌کند. این امر نشان‌دهنده اهمیت بیشتر تحقیقات برای بررسی و پیگیری آثار مخرب میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها بر روی سلول‌های کلیه است.
در نتیجه، تاکید بر توجه به مصرف و دفع صحیح اجناس پلاستیکی و به‌ویژه ظروف پلی پروپیلن و کیسه‌های پلی اتیلن ضروری به‌نظر می‌رسد تا اثرات آسیب‌زای میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها بر سلول‌های کلیه کاهش یابد و سلامت افراد حفظ گردد
