به گزارش آیمد۳۶۰ ، با ایجاد محدودیت‌های دولتی در خصوص واردات محصولات آرایشی و بهداشتی و عدم تخصیص ارز مورد نیاز برای این محصولات، برخی واردکنندگان که ممکن بود ورشکست شوند و حجم بالایی از بیکاری پس از اجرای این سیاست را تجربه کنند، تصمیم گرفتند دیگرین راه‌حلی پیش گیرند که نه تنها کسب و کارهای خود را نجات دهند، بلکه شرایط را برای صادرات محصولات خود فراهم آورند. این گروه با بهره‌گیری از ظرفیت‌های خالی کارخانه‌های تولیدی در داخل کشور، از طریق مکانیزه‌سازی تولید، که به آن “مکانیزم تولید کازمو پرایوت” یا “تولید بدون کارخانه” می‌گویند، ظرفیت‌های تولیدی خود را افزایش دادند. این اقدام باعث فراهم آمدن پتانسیل‌های بالایی برای رشد و توسعه در این صنعت گردید.
در زمینه‌ی توسعه صنعت آرایشی و بهداشتی، یک نشست تخصصی با حضور محمدرضا بحیرایی، رئیس هیات‌مدیره انجمن واردکنندگان و تولیدکنندگان آرایشی، بهداشتی و عطریات، و همچنین حمیدرضا بنایی، تولیدکننده محصولات آرایشی و بهداشتی، برگزار شد. در این نشست، موضوعات متعددی مرتبط با این صنعت و اهمیت تولید بدون کارخانه مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در ابتدای نشست، نایب رئیس انجمن واردکنندگان فرآورده‌های آرایشی، بهداشتی و عطریات به بیان اینکه بیش از ۴۰۰ نفر در همایشی که در تاریخ ۱۸ مهر برگزار شد، شرکت کردند، اشاره کرد که این همایش فرصتی خوب برای ایجاد ارتباطات موثر بین اعضا بود. موسی احمدزاده تاکید کرد که خودتحریمی‌ها و بوروکراسی در صنایع ایرانی ممکن است زمان چابک‌سازی در صنعت را طولانی کنند و افزود که تولید بدون کارخانه در صنعت آرایشی و بهداشتی در جهان منجر به افزایش بهره‌وری شده و در کشور فرصتی فراهم شده است تا از آخرین دستاوردهای علمی استفاده کنیم و تولیدات منحصر به فردی را ارائه دهیم. همچنین او تاکید کرد که آموزش نیز یکی از مسائل مهمی است که باید به آن توجه ویژه‌ای داشته باشیم.
با واردات مخالف نیستیم
عضو هیات‌مدیره فدراسیون سلامت اظهار کرد: در حال حاضر، تولید لوازم آرایشی و بهداشتی در ایران به میزان قابل توجهی افزایش یافته و برخی از کمبودها تا حد زیادی جبران شده‌اند. اما باید به همراه تولید، واردات نیز انجام شود. به نظر می‌آید که زمانی که صنعت محلی پویا و متنوع باشد، واردات می‌تواند بهترین تکمیل‌کننده تولید باشد و رقابت بیشتری برای ارائه محصولات وجود داشته باشد. همانطور که اشاره کردیم، برخی محصولات آرایشی مانند محصولات آرایش چشم، به واردات نیاز دارند و تولید آنها به صرفه نمی‌باشد.
این عضو هیات‌مدیره افزود: فرآورده‌های آرایشی، بهداشتی و شوینده، نقشی بسیار مهم در جلوگیری از بروز بیماری‌ها دارند و اولویت باید به پیشگیری اختصاص یابد و دولت باید در حوزه‌ی پیشگیری، سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهد. بحیرایی بیان کرد: قاچاق فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی در کشور یک چالش بزرگ است که سلامت مردم را به خطر می‌اندازد و هزینه‌های ناشی از بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. بر اساس گزارش ستاد مبارزه با قاچاق کالا، سالانه ۲ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی در کشور قاچاق می‌شوند و لازم است وزارت بهداشت و سایر نهادهای مرتبط با نظام سلامت نظارت بیشتری بر این محصولات قاچاقی انجام دهند.
سه محدودیت در برابر صنعت
همچنین، یک تولیدکننده در صنعت آرایشی و بهداشتی، در این نشست بیان کرد که تولیدات ایران در زمینه‌ی عطر و محصولات آرایشی و بهداشتی اکنون از کیفیت بالایی برخوردار است و مردم از خرید این محصولات ایرانی بهره‌مند می‌شوند. او افزود: ما محصولاتی تولید می‌کنیم که در کشورهای اروپایی در حال تولید هستند و وب‌سایت‌های معتبر درخواست ارائه محصولات ما را دارند.
حمیدرضا بنایی، با اشاره به اینکه تولیدات در این حوزه از سال ۹۵ به بعد در ایران نسبت به سال‌های قبل بهبود یافته، اظهار کرد که در زمینه عطر، آرایشی و بهداشتی و همچنین تولید بدون کارخانه، نیازمند به‌روزرسانی و نوآوری و تولید محصولات جدید هستیم. اما او به بیان مسائلی پرداخت که نیاز به رفع آنها دارند؛ نخستین مساله، ممنوعیت واردات مواد بالک (مواد آماده آرایشی) است. او توضیح داد که بسیاری از برندها تمایل دارند وارد بازار ایران شوند، اما نمی‌خواهند فرمولاسیون خود را برای تولید در اختیار شرکت‌های ایرانی قرار دهند؛ به همین دلیل می‌خواهند به صورت مواد بالک وارد شوند. این اقدام به نظر او در اشتغال‌زایی و افزایش رقابت بین تولیدکنندگان تأثیرگذار خواهد بود.
این تولیدکننده ادامه داد: یکی دیگر از چالش‌ها در زمینه بسته‌بندی است که در ایران پیشرفت کمی داشته‌ایم. به عنوان مثال، هم‌اکنون نمی‌توانیم شیشه‌های عطر را در داخل کشور تولید کنیم. به همین دلیل از مسئولان وزارت صنعت، معدن و تجارت درخواست می‌کنیم که حداقل در زمینه بسته‌بندی به ما کمک کنند تا بتوانیم از تجهیزات و دستگاه‌های بهتری برای بسته‌بندی و وارد‌کردن بهترین تکنولوژی‌ها به ایران استفاده کنیم تا این صنعت رشد و پیشرفت کند.
بنایی ادامه داد: مسأله سوم این است که به دلیل تحریم‌ها، بسیاری از برندها حاضر نیستند حتی برای تأمین مواد اولیه و بسته‌بندی با ما همکاری کنند. اما با این تحدید، ما با کشیدن تا مرزهای کاری و مذاق‌زدایی بسیار توانسته‌ایم با برخی از شرکت‌های خارجی ارتباط برقرار کرده و این مسائل را حل کنیم. در اینجا درخواست ما از مسئولان بخش تولید این است که از تولیدکنندگان حمایت بیشتری کنند و از خودتحریمی و بوروکراسی در بخش‌های تولیدی دست بردارند تا تولیدکنندگان دلسردی نکنند و انگیزه‌ی لازم برای ادامه تولید و نوآوری داشته باشند. در غیر این صورت، ممکن است شاهد خروج بزرگان این صنعت از کشور باشیم.
وی با درخواست حمایت بیشتر از صنعت تداوم داد: چالش‌ها باعث شده‌اند که برخی از فعالان اقتصادی از این بازار خارج شوند؛ زیرا چالش‌ها و موانع موجود در مسیر نوآوری منجر به کاهش سرمایه‌گذاری در این افراد شده و این ممکن است منجر به از دست دادن بزرگان این صنعت شود. در حالی که استقبال گسترده‌ای از محصولات ایرانی نشان دهنده‌ی این است که تولید درست و با کیفیت در کشور وجود دارد. حتی امروز، عطرهایی در کشور تولید می‌شود که فروشگاه‌های معتبر جهانی از آنها استقبال کرده‌اند.
۲.۱میلیارد دلار قاچاق محصولات آرایشی و بهداشتی
حمیدرضا بنایی در بخش دیگری از بحث‌ها، با اظهاراتی مبنی بر اینکه حجم مالی بازار آرایشی و بهداشتی به ارزش حدود ۶ میلیارد دلار (حدود ۷۰ هزار میلیون تومان، به جز شوینده‌ها) می‌رسد و از این میزان حجم مالی، ۲ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار مربوط به کالاهای قاچاق است، خبر داد. وی افزود: حدود ۱۰ هزار میلیون تومان نیز به صادرات محصولات تولید ایران به کشورهای همسایه، از جمله عراق، تاجیکستان، افغانستان و حتی روسیه، اختصاص دارد و بیشترین حجم صادرات به کشور روسیه انجام می‌شود.
این فعال در زمینه محصولات آرایشی و بهداشتی با ابراز نگرانی درباره کالاهای جعلی در بازار، اظهار کرد: “همانطور که اشاره شد، پس از ممنوعیت واردات، بازار عطر و لوازم آرایشی و بهداشتی مواجه با قاچاق بالایی است که بیشتر آن محصولات تقلبی هستند. زیرا ما نمایندگی بسیاری از این برندها را داشته‌ایم و وقتی قیمت محصولات موجود در بازار از قیمت کارخانه پایین‌تر است، این نشان‌دهنده قاچاق و کالاهای جعلی است.”
بنایی به عنوان مثال، افزود: “قیمت خرید کارخانه یک ریمل از یک برند خوب خارجی در خارج از کشور ۳ یورو، معادل ۱۸۰ هزار تومان است، اما در بازار تهران، این محصول فقط ۱۰۰ هزار تومان قیمت دارد. این مقایسه نشان‌دهنده این است که این محصول کاملاً جعلی، تاریخ‌گذشته یا ممکن است دزدی باشد. به همین دلیل از مردم خواستیم که در خصوص محصولاتی که مصرف می‌کنند، دقت کافی داشته باشند.”
شناسایی حلقه‌‌‌های مفقوده
در این نشست، لیلا حسام، یکی از فعالان صنعت آرایشی و بهداشتی، اظهار داشت که تولید محصولاتی که قابل رقابت با کالاهای خارجی باشند، به مسائل مرتبط با مواد اولیه و بسته‌بندی مرتبط با داخل کشور بستگی دارد. او افزود: “در این راستا، ما حلقه مفقوده‌ای را دریافتیم که بین کارخانه‌هایی که ظرفیت‌های خالی دارند و تامین‌کنندگان وجود دارد، تا از این ظرفیت‌ها برای تولید بهره‌مند شود.” او تاکید کرد که این صنعت اهمیت زیادی دارد و می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌ها کمک کند. حسام افزود: “متاسفانه، این صنعت به عنوان یک صنعت لوکس در نظر گرفته می‌شود. امیدواریم که مسئولان و بوروکراسی‌های مرتبط در دولت به زمینه‌هایی که در کشور تولید نمی‌شوند، توجه بیشتری داشته باشند و تا حد امکان این موانع را برطرف کنند، تا شرکت‌های فعال در این حوزه بتوانند محصولات رقابتی خود را ارائه کنند. در این زمینه، رفع موانع واردات مواد اولیه ضروری است.”
