هفته گذشته، کشور بزرگ و پهناور هند میزبان جلسه مهم وزرای بهداشت کشورهای عضو گروه G20 بود. گروه ۲۰ یک شبکه همکاری بین المللی بین قدرت‌های اقتصادی جهان است که کشورهای متنوعی از ایالات متحده آمریکا، روسیه، چین، عربستان سعودی تا ترکیه و اتحادیه اروپا به عضویت آن پیوسته‌اند و ۷۵ درصد از تجارت جهانی در اختیار آنها قرار دارد.
به گزارش آیمد ۳۶۰ ، در این نشست وزرای بهداشت، با سخنرانی نخست وزیر هند و حضور دکتر تدروس مدیرکل سازمان بهداشت جهانی، موضوعات متنوعی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این مسائل از جمله سلامت و پیشگیری از بروز بیماری‌های واگیر، عدالت در دسترسی به خدمات سلامت، و تأثیرات تغییرات آب و هوا بر سلامت جامعه بودند.
اما در این نشست، دو رویداد بین‌المللی مهم توسط سازمان بهداشت جهانی برگزار شد که توجه ویژه‌ای جلب کرد. یکی از این رویدادها، معرفی ابتکار جهانی در زمینه سلامت دیجیتال بود، و دیگری نخستین نشست جهانی در زمینه طب سنتی بود.
این رویکرد متوازن در زمینه سلامت، که می‌توان نتیجه آن را در بیانیه پایانی وزرای بهداشت گروه G20 مشاهده کرد، یک دیدگاه همگرا، علمی، و واقع‌بینانه به حوزه سلامت را نمایان می‌سازد، و از تمایز و افراط در این زمینه دوری می‌کند.
در این بیانیه، به مسائل متعددی اشاره شده است، از جمله مفهوم “یک سلامت” (ONE HEALTH) که به همبستگی سلامت انسان با محیط زیست و سلامت حیوانات اشاره دارد، تا مسائل مرتبط با واکسن‌سازی و تأمین مالی در حوزه سلامت، صلح و جنگ در اوکراین، طب سنتی، سلامت دیجیتال، و نقش رهبری و تعهد سازمان بهداشت جهانی در تقویت سلامت جهانی.
در مقابل این روند بین‌المللی، در کشور ما شاهد یک تضاد و اختلاف بین سه رویکرد مختلف به سلامت هستیم: طب سنتی، طب معاصر (که دیگر به معنای مدرن نیست و تمرکز بیشتری بر روی جنبه‌های جسمانی سلامت دارد)، و سلامت دیجیتال و اجتماعی.
هر یک از این رویکردها دارای چارچوب‌های ذهنی و حوزه‌های تخصصی خود هستند که متاسفانه بر طرف دیگری تأکید کرده و به آن تنها به عنوان یک رویکرد صحیح نگاه می‌کنند.
نظر بزرگان نظام سلامت با ایده ادغام آموزش پزشکی با آموزش عالی کشور
هر چند نظام سلامت تلاش کرده است تا با جلب پزشکانی از حوزه طب متداول به طب سنتی و حوزه سلامت دیجیتال و پزشکی اجتماعی نزدیک‌تر شود، اما هنوز اساس آموزش پزشکی بر پایه طب متداول است.
بسیاری از اساتید پیشکسوت و تصمیم‌گیران در حوزه سلامت، که خود با رویکرد طب متداول تربیت شده‌اند، همچنان با تردید و شک به طب سنتی نگاه می‌کنند و به طور عمده توانایی استفاده از تکنولوژی دیجیتال را ندارند. آنها خود را با عوامل اجتماعی که بر سلامت تأثیر دارند، مؤثر نمی‌پندارند.
با این وجود، در ایران ظرفیت‌های عظیمی در طب ایرانی و سنتی داریم و جوانان با استعدادی که از طریق شرکت‌های دانش‌بنیان و استارتاپ‌ها می‌توانند با استفاده از تکنولوژی دیجیتال به بهبود سلامت مردم کمک کنند، در خارج از مرزهای نظام سلامت قرار دارند.
به گزارش آیمد ۳۶۰ ، بزرگان نظام سلامت با ایده ادغام آموزش پزشکی با آموزش عالی کشور ، که یک دریای غنی از علوم اجتماعی و سیاسی است و می‌تواند نگاه نظام سلامت را به سمت تبدیل شدن به یک نظام اجتماعی ترغیب کند ، به شدت مخالفت می‌کنند. حتی شورای عالی سلامت و امنیت غذایی، که سازوکار اصلی همکاری بین بخش‌ها در زمینه سلامت است، به یکی از بخش‌های کم‌رونق وزارت بهداشت تبدیل شده است.
نتیجه این رویکرد نادرست، افزایش روند رشد بیماری‌ها، به ویژه بیماری‌های غیرواگیر، کاهش توانمندی نظام سلامت در مواجهه با بحران‌ها، افزایش هزینه‌های نظام سلامت، و ناتوانی مردم و ارائه‌دهندگان خدمات سلامت در کشور است.
احتمالاً نیاز به یک تغییر در رویکرد سیاست‌گذاری سلامت و به ویژه در وزارت بهداشت وجود دارد. این تغییر باید شامل دیدگاه غیرصنفی، چندجانبه و علمی به مسائل سلامت باشد تا در دنیای پرشتاب امروزی بتواند نظام سلامت کشور را به سواحل آرامش و پایداری هدایت کند.
