با توجه به گزارش آیمد ۳۶۰، مشکل کمبود دارو و نارضایتی مردم در مورد آن همچنان ادامه دارد. درد بی‌دارویی و نیاز به داروها برای عموم مردم امری بحرانی است. متأسفانه، مسئولان همچنان درک کافی از این مسئله ندارند و دردی که فراتر از رنج بیماری، مردم را متأثر می‌کند، به آن توجه نمی‌کنند. برخی مسئولان به دلیل برخورداری از ثروت یا درآمدهای بالا، هرگز کمبود دارو را تجربه نکرده‌اند و نمی‌فهمند که در زمان نیاز به دارو، افراد متوسط و فقیر چه میزان رنج و مشکلی را تحمل می‌کنند.
عوارض منفی کمبود دارو و بازار آشفته آن، بر جامعه ، به ویژه بر جسم و روان افراد، تأثیراتی نامطلوب دارد. این کمبود باعث افزایش شدت بیماری در بیماران می‌شود، عزیزان را نگران می‌کند و خطراتی غیرقابل جبران به وجود می‌آورد.
در همه کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه ، دولت‌ها در شرایط مختلف سعی می‌کنند تا با توجه به توانایی‌های مالی و اقتصادی خود، دارو را به حد ممکن برای بیماران تأمین کنند تا کمبود دارو به وجود نیاید.
با این حال، تفاوت‌های اقتصادی بین کشورها تأثیری بر مسائل بهداشت و درمان هر کشور دارد و شهروندان کشورهای توسعه‌یافته از امکانات درمانی پیشرفته‌تر و دسترسی به داروهای بهتر و فراوان‌تر برخوردارند.
در کشور ما، به‌ویژه در سال‌های جنگ، مشکل کمبود دارو وجود داشته است. این کمبود گاهی شدیدتر بوده و گاهی در مقیاس کمتری اتفاق می‌افتاد و معمولاً تحت عنوان تعداد محدودی از اقلام قابل تهیه قرار می‌گرفت.
مردم اگر قادر نباشند از داروخانه داروی خود را تهیه کنند، متأسفانه مجبور به استفاده از راه‌های غیرقانونی مانند خرید داروهای تاریخ گذشته و غیر اصل از بازارهای سیاه و غیر قانونی در برخی از خیابان‌ها می‌شوند.
در سال گذشته، کمبود دارو به شدت قابل مشاهده بوده است، به طوری که مسئولان این موضوع را مطرح می‌کنند و خود افراد مسئول در امور دارویی که مسئولیت تأمین دارو را بر عهده دارند و باید اقدامات لازم را برای برطرف کردن کمبودها انجام دهند، از نبود برخی از داروها که به تعداد حدود ۲۰۰ نوع می‌رسد، شکایت می‌کنند.
در شرایطی که وزیر بهداشت این تعداد کمبود را رد کرده و اعلام کرده است که تمامی مشکلات کمبود دارو برطرف شده است !
یکی از مسئولان نگرانی خود را از کاهش بودجه اختصاص داده شده به دارو بیان می‌کند، مسئول دیگری از تأمین بودجه صحبت می‌کند. در بین این تناقض‌ها، متاسفانه وضعیت کمبود دارو در قفسه‌های داروخانه‌ها به وضوح مشخص است.
همانطور که گفته شد برخی از مسئولان هرگز کمبود دارو را احساس نکرده‌اند، زیرا در سایه روابط یا درآمدهای زیاد، هر داروی داخلی یا خارجی را در کوتاه‌ترین زمان ممکن تأمین می‌کنند و نمی‌فهمند که افراد متوسط و فقیر در زمان نیاز به دارو چه میزان درد و رنجی را تحمل می‌کنند.
بنابراین، از همه افراد مسئول در امور دارو انتظار می‌رود که به هر شکل ممکن، اجازه ندهند که شخص بیمار علاوه بر رنج بیماری، به دردهای کمبود دارو نیز مبتلا شود.
