“سیاستگذاری و مدیریت سازمان نظام پرستاری بر اساس رأی و نظر اکثریت پرستاران صورت می‌گیرد. اعضای شورای عالی این سازمان به طور مستقیم و غیر مستقیم توسط پرستاران انتخاب می‌شوند و رئیس کل سازمان نیز توسط شورای عالی انتخاب می‌شود و به شورای عالی پاسخگویی می‌کند.
یکی از اصول این سیستم مدیریتی، استقلال نهادهای تصمیم‌گیری، اجرایی و نظارتی است. با این حال، گاهی اوقات رأی رئیس کل در شورای عالی بیشتر از رأی رئیس شورا است که ممکن است باعث کاهش تفکیک قوا در این سازمان شود.
به هر حال، طبق قوانین موجود، رئیس کل سازمان نظام پرستاری مسئول اجرای تصمیمات شورای عالی و اجرای مفاد قوانین تشکیل این سازمان و هزینه‌های آن است.
احتمالاً مناسب‌تر بود که رئیس کل سازمان نظام پرستاری با عنوان مدیر ارشد اجرایی یا مدیر عامل و با انتخاب یک نفر خارج از شورا، تفکیک قوا در سازمان رعایت می‌شد. با این حال، این مسئله نیازمند قبولی عمومی و تغییر قانون سازمان نظام پرستاری است که در حال حاضر مورد بحث نمی‌باشد.
از زمان تشکیل اولیه سازمان نظام پرستاری و به دلیل محدودیت شناسایی افراد مناسب و اعتماد به نفس در سمت‌های اجرایی سازمان، برخی از اعضای شورای عالی به عنوان معاونان، مدیران کل یا قائم مقام‌ها در سازمان فعالیت داشته‌اند (شامل خودم نیز). با گسترش فعالیت‌های سازمان نظام پرستاری و شناسایی افراد مستعد در جامعه پرستاری، به نظر می‌رسد این روش دارای معایبی است که باید در مرحله ششم تشکیل سازمان نظام پرستاری به آن توجه شود.”
“در حال حاضر در سازمان نظام پرستاری، علاوه بر رئیس کل که باید قانونا عضو سازمان باشد، سه نفر از معاونان و یک نفر از مدیران این سازمان همزمان عضو شورای عالی نظام پرستاری هستند. به عبارت دیگر، افرادی که باید سیاستگذاری و نظارت بر فعالیت‌های سازمان را برعهده داشته باشند، خودشان در نقش اجرایی قرار دارند.
عدم تفکیک مسئولیت‌های سیاستگذاری و نظارت با مسئولیت‌های اجرایی باعث بروز اختلالات در عملکرد بهینه سیستم می‌شود و گاهی مشکلاتی را در مدیریت این سازمان ایجاد می‌کند.
در زمینه بازرسی، رسیدگی به تخلفات و هیئت‌های انتظامی سازمان نظام پرستاری، تفکیک ضروری و لازم است. با توجه به انتخاب تمام اعضای هیئت‌های بدوی، تجدید نظر و شورای عالی سازمان نظام پرستاری توسط رئیس کل و شورا و عدم حضور افراد مستقل و نماینده مستقیم جامعه پرستاری، گاهی سوءاستفاده‌هایی رخ می‌دهد.
برخوردهای منفی با مخالفان دیدگاه سازمان نظام پرستاری و فراخواندن آنها و صدور رأی‌ها توسط هیئت‌ها، روالی است که متأسفانه در برخی دوره‌ها مشاهده شده است. بنابراین، بهتر است همزمان با انتخابات شورای عالی، یک یا چند فرد مستقیماً توسط اعضای مجمع به عنوان بازرس انتخاب شوند تا نقش بازرسی و گزارش‌دهی به اعضا را ایفا کنند، مانند آنچه در شرکت‌های تجاری و غیرتجاری رایج است. البته، این موضوع نیازمند تصویب قانون توسط مجلس است.
این مسئله می‌تواند یکی از برنامه‌های گروه‌های فعال در انتخابات دوره ششم سازمان نظام پرستاری و خواست جامعه پرستاری باشد. امیدواریم که برگزیدگان دوره ششم، به طور جدی برای رفع این نواقص که برخی از آنها نیازمند اصلاح قانون هستند، اقدام کنند.
احمد نجاتیان نماینده دوره‌های پرستاری”
